Czy formaldehyd rzeczywiście może być "laminatem" w zabiegu keratynowego prostowania włosów?

Miewacie czasami tak, że jeden tekst (artykuł, wpis na blogu, cokolwiek) motywuje Was do intensywnej pracy umysłowej i wyzwala miliard refleksji? Mnie spotkało to po raz kolejny kilka dni temu, gdy czytałam tekst na temat keratynowego prostowania włosów na portalu Onet.

Nie będę dziś rozważać całego tekstu (przemyślenia na temat szkodliwości tego zabiegu i samego formaldehydu wymagają większego nakładu czasu), a skupię się na jednym aspekcie. Cytowani w tekście przedstawiciele handlowi twierdzą, iż bez formaldehydu nie ma prostowania, gdyż działa on jak laminat - utwardza, powleka włos otoczką, która uniemożliwia wypłukiwanie keratyny i utrwala prosty wygląd włosa.

Świetna historia, pytanie tylko czy jest prawdziwa...

Formaldehyd, zwany także aldehydem mrówkowym czy metanalem (a w składzie kosmetyku schowany pod nazwą Formaldehyde) w temperaturze pokojowej jest gazem o duszącym zapachu, który bardzo dobrze rozpuszcza się w wodzie. Nasycony, 35-40% wodny roztwór formaldehydu nazywany jest formaliną i w takiej postaci jest najczęściej wykorzystywany, ponieważ gaz jest trudny w użyciu, jak można się domyślić.

W formalinie często utrwalane są biologiczne eksponaty, stąd możemy ją kojarzyć z lekcji biologii ;).

Po tym wstępie można zając się sprawą główną, czyli tym, dlaczego formaldehyd został w ogóle posądzony o to, że jest laminatem w zabiegu keratynowego prostowania włosów.

Formaldehyd ma zdolności do polimeryzacji, w wyniku czego powstaje paraformaldehyd, zwany też polioksometylenem czy poli(tlenkiem metylenu), czyli polimer będący tworzywem sztucznym, który mogłby mieć zastosowanie jako domniemany włosowy laminat (a w praktyce stosowany jest w produkcji sprzętów AGD, armatury łazienkowej itp.). Są jednak pewne problemy, które pozwalają sądzić, że aldehyd mrówkowy nie jest jednak naszym impregnatem.

Problem nr 1: Włosy, mimo tego, że są obiektywnie rzecz ujmując obiektami o niewielkiej średnicy, ze względu na swoją długość i ilość mają dość dużą powierzchnię, którą w czasie zabiegu keratynowego prostowania wypadałoby zalaminować.

Problem nr 2: Czysty formaldehyd w warunkach pokojowych jest gazem, tak więc... jest substancją mocno lotną i po prostu paruje.

Problem nr 3, korespondujący z problemem nr 1: W zalinkowanym artykule pojawiają się zawartości formaldehydu na poziomie 0,2%-4%. Wyobraźmy sobie hipotetycznie, że nie zdążył on wyparować i cały spolimeryzował, tworząc materiał ochronny na naszych włosach. Niestety, nawet w tych gigastężeniach (które po prawdzie nie sądzę, by w praktyce były nadal stosowane...) byłaby to ilość zbyt mała, by zabezpieczyć całe włosy przed wypłukaniem wprasowanej keratyny.

Problem nr 4: Wyobraźmy sobie jednak kolejną sytuację hipotetyczną, że jednak jakimś cudem w naszym preparacie do prostowania jest na tyle dużo metanalu, by dobrze pokryć całą naszą fryzurę. W czasie zabiegu keratynowego prostowania używa się prostownicy rozgrzanej do 215-230 stopni Celsjusza. W takiej temperaturze paraformaldehyd (nasz potencjalnie laminujący polimer) ulega depolimeryzacji (rozkładowi) do formaldehydu, który, jak napisałam w Problemie nr 2, szybko paruje. Czyli potencjalny utrwalacz efektu wyparowuje jak kamfora w czasie użycia prostownicy.

Mimo tego, co twierdzili cytowani przedstawiciele firm sprzedających zestawy do keratynowego prostowania uważam, że formaldehyd nie jest składnikiem niezbędnym do wyprostowania włosów tą metodą. Zresztą, kosmetyki przeznaczone do tego typu zabiegów bez formaldehydu istnieją i według przeczytanych przeze mnie opinii, działają.

Wiem, że nie wszyscy są chemikami (bo gdyby tak było, to ja nie miałabym pracy :P), ale biorąc się za rozważania na temat danego składnika warto chociaż sprawdzić jakie są jego właściwości fizyczne :P

Myślałyście kiedyś nad wykonaniem u siebie zabiegu keratynowego prostowania? A może jesteście po takim zabiegu? Podzielcie się przemyśleniami ;)