Jeden z moich Czytelników zapytał mnie w komentarzach, czy mogłabym pokazać, jak wyglądają moje włosy po wyjazdowej pielęgnacji (KLIK!). Spieszę więc spełnić tą prośbę ;).

W porównaniu do mojej typowej pielęgnacji zmieniło się sporo: nie olejuję włosów (zaolejowałam tylko raz i ze względu na późniejsze problemy ze zmyciem go w miękkiej wodzie odpuszczam sobie ten rytuał), nie odżywiam przed myciem niczym (stosuję jedynie szampon, odżywkę oraz serum zabezpieczające na końcówki), nie podpinam (KLIK!) ani nie stylizuję (KLIK!) włosów.

Gdyby mnie ktoś zapytał wcześniej, jak będą wyglądać moje włosy po takich zmianach to bez wahania odpowiedziałabym: jak piorun w miotłę :P. Życie jednak zaskakuje, a już moje włosy w szczególności ;). 

Gdziekolwiek nie szukałabym na ten temat informacji, to i tak prawie zawsze trafiam na stwierdzenie, że włosom najbardziej służy woda miękka. Stąd zapewne swoje początki wziął jakiś czas temu trend zwany chelatowaniem włosów (KLIK! KLIK!). Pytanie tylko, czy jest to pogląd uniwersalny?

Za twardość wody, co zapewne wie większość z Was, odpowiadają głownie kationy wapnia i magnezu (czasem, rzadko: żelaza (II) i manganu (II)). W czasie gotowania składniki te zamieniają się w kamień kotłowy, widoczny na armaturze czy w czajnikach (jego pojawienie się jednocześnie obniża twardość wody).

Najlepszą wodą dla włosów jest taka, która im najbardziej służy. Miękka woda nie ma samych plusów: trudniej w niej spienić produkt używany do mycia i domyć włosy (najczęściej nadmieniany problem), ciężej się nią spłukuje kosmetyki pielęgnacyjne, łatwiej natomiast jest osiągnąć efekt „kaczki” (włosy nadmiernie miękkie, czasem też spuszone do kompletu).

Niektóre z moich Czytelniczek raportują jednak o tym, że po zmianie wody na miękką ich włosy są mniej matowe, bardziej odbite od nasady i jakby „bez osadu kamienia” (wiele z Was mówi o takim zjawisku po myciu włosów w twardej wodzie). Włosy większości z nas nie zauważą jednak takiego „osadowego” zjawiska.

Kolejną kwestią do rozważenia jest reakcja skóry na dany skład wody. Zwykle pozytywne/negatywne skutki w postaci pojawienia się/ustąpienia nadmiernego wypadania włosów czy różnego rodzaju podrażnień i alergii przypisywane jest właśnie twardości wody. Bardzo rzadko jednak reakcja skóry ma związek akurat z działaniem jonów wapnia i magnezu.

Po poście dotyczącym mojego wyjazdowego zestawu pielęgnacyjnego do włosów (KLIK!) jedna z Czytelniczek zapytała, czy pokazałabym też to, co zabrałam do twarzy i ciała. Spieszę więc spełnić tą prośbę (z pewnym opóźnieniem ;)). 

Zbiór ten także nie jest zbyt rozbudowany (absolutnie postawiłam na minimalizm ;)). Niektóre z kosmetyków nie znajdują się w oryginalnych opakowaniach, więc proszę się tym nie sugerować ;).

Przemierzając w wolnych chwilach niezmierzone otchłanie prasy i Internetu wpadam czasami na pomysły na nowe posty blogowe. W taki właśnie sposób odkryłam metodę leczenia łysienia, o której nigdy wcześniej nie słyszałam - ostrzykiwanie osoczem bogatopłytkowym. Efekty terapii tym płynem przedstawiono nawet w ubiegłym roku w czasopiśmie „British Journal of Dermatology”, porównując jej efekty z leczeniem sterydowym bądź z zastosowaniem placebo. Najlepsze rezultaty uzyskano właśnie u grupy leczonej osoczem.

Utrata włosów skutkująca pojawieniem się przerzedzeń czupryny to problem wielu z nas. Warto więc może przybliżyć trochę tą technikę.

Od dłuższego czasu zastanawiałam się, co wziąć ze sobą na wyjazd do mycia twarzy. Jestem w tej kwestii wielką fanką mydeł (KLIK KLIK KLIK), jednak obawiałam się (i słusznie), że w miejscu, gdzie będę przebywać nie będzie możliwości właściwego przechowywania takiego produktu.

Podumałam nad problemem i w efekcie czego zabrałam się za testy żelu do higieny intymnej Facelle Sensitive (który niegdyś z powodzeniem stosowałam do mycia włosów: KLIK) w rejonie twarzowym. Kosmetyk ten (lub wersję Fresh, różniącą się kolejnością dwóch składników) dostać można bez większych problemów w każdym Rossmannie w cenie 5,99zł za 300ml (w czasie promocji: 3,99zł).

Wielu z Was zapewne stanęło przed problemem wypłukania z włosów koloru po farbowaniu. W przypadku chemicznej koloryzacji sprawa jest prostsza, gorzej, jeśli efekt kolorystyczny uzyskaliśmy przy pomocy henny (barwniki naftolowe) bądź indygo. W odmętach Internetu można znaleźć wiele metod „wypłukiwania” tych barwników z włosa, jednak nazwa tego procesu jest mu nadana na wyrost – wypłukać cokolwiek można tylko takim środkiem, który rozpuszcza barwnik.

Prawie wszystkie znalezione przeze mnie metody polegały nie na usunięciu barwnika z włosa, a jego utlenieniu (chemicznej modyfikacji jednego barwnika w inny, który ma odmienny kolor od wyjściowego). Proces ten niesie ze sobą jednak pewne ryzyko, np. indygo (kolor niebieski), w zależności od warunków można utlenić do substancji o kolorach: czerwonym, zielonym (popularny efekt „glona” na włosach), a nawet białym.