Nanocząstki złota i srebra w kosmetykach: technologia Axonnite

Ile razy reklamy atakowały Was nazwami różnych używanych w produkcji kosmetyków technologii/metod, które totalnie nic Wam nie mówiły? Zapewne wielokrotnie ;). Dziś chcę przybliżyć Wam właśnie jedną z takich egzotycznych nazw - technologii Axonnite. Szczególnie mi bliska, ponieważ z jej wykorzystaniem powstają nanocząstki dodawane między innymi do kosmetyków - a nanotechnologia to moje zawodowe życie ;).

Czym jest więc nanotechnologia? Jest to nauka zajmująca się materiałami, które przynajmniej w jednym z wymiarów mieszczą się w granicach 1-100nm. 1 nanometr to 1/ 1 000 000 000 (jedna miliardowa) część metra, więc... bardzo malutko ;). Nanocząstki mają wielkość mniejszą niż ludzkie komórki.  

Nanocząstki metali zyskują na znaczeniu dopiero w ostatnim czasie, jednak srebro czy złoto było wykorzystywane przez ludzkość w celach innych niż biżuteryjne już setki lat temu. Kto z nas nie pocierał "jęczmienia" na oku złotą obrączką? ;). Związkami złota i srebra marynarze konserwowali również wodę na czas rejsów, a wrzucając złote monety do naczynia z wodą otrzymywali płyn wykorzystywany do dezynfekcji (ledwie zauważalnej, ale zawsze to coś ;)).

Metody otrzymywania nanocząstek możemy ogólnie podzielić na dwie grupy: chemiczne i fizyczne. Chemiczne bazują głównie na strącaniu koloidu nanocząstek z układu zawierającego odpowiednie substancje. W przypadku tej drogi syntezy istnieje konieczność wyizolowania produktu (czyli nanocząstek), jednak ryzyko zanieczyszczenia nanocząstek składnikami wyjściowej mieszaniny, które nie zawsze są obojętne dla otoczenia i ludzkiego organizmu. 

Metody fizycznie opierają się na... rozdrobnieniu danego materiału w odpowiednio przystosowanym sprzęcie. Ot, by bardziej życiowo przybliżyć proces, mamy do czynienia jakby z mieleniem kawy w młynku. Tyle, że złoto, srebro, miedź czy platyna są od kawy sporo droższe, a i młynki się o lata świetlne ambitniejsze ;). Do tej grupy metod należy technologia Axonnite.

Cząstki otrzymywane tą metodą znajdują szerokie zastosowanie w farmacji, (bio)medycynie i kosmetyce ze względu na swoją wysoką czystość. Łatwo można wydedukować, że z racji, iż nie dokładamy dodatkowych odczynników (prócz wody demineralizowanej) otrzymane nanocząstki mają taką czystość jak wyjściowy surowiec (a do ich produkcji zużywa się materiały o czystości 99,99%). Dodatkowo są one niezwykle stabilne, dzięki czemu nie wchodzą w interakcje z innymi składnikami kosmetyków, co niweluje możliwość występowania działań niepożądanych. 

Społeczeństwo często boi się nanotechnologii, ale czy jest ku temu powód na naszej, kosmetycznej działce? Otóż - nie. Nanocząstki Axonnite (i ogólnie nanomateriały) wykorzystywane w farmacji, medycynie i kosmetyce to produkty doskonale przebadane, zdefiniowane i stabilne, a przez to - bezpieczne. Badania (a z racji popularności nanocząstek złota i srebra są one bardzo liczne) mówią o tym, że nanocząstki otrzymywane metodą Axonnite (bo zastosowana technologia określa również czystość wykorzystywanego surowca) są nietoksyczne i bezpieczne biologicznie oraz chemicznie. 

Jakiekolwiek publikacje mówiące o ich szkodliwości jasno określają, że za działania niepożądane odpowiedzialne są dodatki i zanieczyszczenia - problem taki występuje jednak tylko w przypadku surowca o zbyt niskiej czystości, niewykorzystywanego w praktyce do zastosowań, jakie nas głównie interesują. Produkty, o których mówimy, składają się jedynie z wody demineralizowanej oraz nanocząstek. Nic innego w nich nie pływa ;). 

Poza tym, stopień penetracji nanocząstek Ag/Au przez zdrową skórę jest, w zależności od danego eksperymentu, śladowy bądź nie występuje w ogóle. Te dwa rodzaje cząstek są najczęściej spotykane w naszym otoczeniu ze względu na ich unikalne właściwości. 

Srebro działa antymikrobowo, antybakteryjnie i antyseptycznie (wykorzystywane są również do konserwacji produktów spożywczych, umieszcza się je np. w materiałach opakowaniowych). 

Nano-złoto natomiast posiada wszystkie pożądane cechy srebra, jednak dodatkowo ma zdolność do pobudzania procesów regeneracyjnych w skórze. 

Nanocząstki wykazują pożądane działanie już w bardzo niskich stężeniach – działanie antybakteryjne wykazano już przy zawartości 50ppm („50 części na milion części” – dla złota), a nawet 0,5ppm (dla srebra). To bardzo malutko.

Myślę, że kosmetyki z dodatkami „nano” w najbliższym czasie zyskają na popularności. Ba, sama ze sporą dozą ciekawości zabrałam się za testy przedstawicieli tej grupy.

Nie takie „nano” złe jak je czasami malują ;). A co Wy sądzicie o kosmetykach "nanotechnologicznych"? Używaliście, interesują Was, a może na razie nie wzbudzają w Was ciekawości? ;)