Coraz mniej tego, co "skórne", jest mi obce...

Na wstępie muszę Was przeprosić za moją blogową niebytność - nadmiar zajęć, wyjść i wizyt w szpitalu sprawił, że najzwyczajniej w świecie mam niewiele czasu. Nadrobiłam komentarze i maile, jednak prawie na pewno coś przeoczyłam - proszę więc o przypomnienie się na maila bądź w komentarzach ;).

Skórę twarzy mam tłustą, i to właściwie książkowo tłustą. Czasem nawet śmieję się, że przydział sebum przeznaczony na całe moje ciało wydziela się tylko i wyłącznie na mojej facjacie :P. Z racji, że taką cerę posiadam od czasów nastoletnich to pielęgnację mam w zarysie opracowaną - wiadomo, produkty się zmieniają.

Jednak nawet moja skóra, która od jakiegoś czasu była dla mnie względnie obliczalna - potrafi mnie zaskoczyć.

Otóż od jakiś 10 dni posiadam skórę suchą na twarzy. Książkowo suchą, jednak wiem, że jest to stan przejściowy ;). Jak do tego doszło?

Zostałam pobłogosławiona uczuleniem. Do końca jeszcze nie wiem, czy to nowa postać mojej alergii na lilie (do tej pory tylko "płakałam" i miałam katar - opcja bardziej prawdopodobna) czy nadwrażliwość na pirydynę (opcja mniej prawdopodobna, ale na niej pracuję, więc może...).

Pewnego pięknego dnia obudziłam się z podskórnymi, niewielkimi gulami na czole, nosie, okolicach ust, brodzie i dolnej połowie powierzchni policzków. Pomacałam - uczucie, jakbym miała 70% twarzy usianej początkowym stadium opryszczki wargowej... co dodatkowo zostało utwierdzone tym, że po 2-3 dniach ze zmian zaczął sączyć się płyn surowiczy.

Lekarz, diagnoza alergii nie do końca znanego pochodzenia, leki...

Zmiany "wyschły"i całkiem szybko się goiły. Jednak oczywiście był też drugi akt ten skórnej tragedii :P. Skóra twarzy zaczęła się łuszczyć. Na bogatości, czyli schodzić płatami jak po mocnych, dermatologicznych peelingach (jaszczurzenie trwało jakieś 2 dni). W czasie tego procesu oraz po nim (czyli już od tygodnia) doświadczam tego, że nakładam krem do twarzy i po kilku minutach w ogóle nie czuję, że cokolwiek zastosowałam :/ Rekordem było sześciokrotne nałożenie arbuzowego kremu Apis w ciągu godziny, zanim poczułam cokolwiek pokroju nawilżenia.

Sytuacja się jednak poprawia z każdym dniem i myślę, że niedługo będę mieć znów swoją tłustą cerę - nie myślałam, ze kiedykolwiek będę za nią tęsknić ;). Gdy już do tego dojdzie zabiorę się za likwidację pojedynczych śladów, jakie pozostawiły po sobie te tajemnicze zmiany. Chwilowo mam więc cerę bardziej nieidealną niż zwykle :P.

Macie za sobą takie dziwne, twarzowe historie? Jeśli chcecie - podzielcie się nimi w komentarzach ;)