Oliwka Bambino męskim okiem ;)

Niedawno na FP obiecałam Wam, że Redaktor z Całką powróci w nowej roli ;). Dzięki niemu zostałam fanką oliwki Bambino w pielęgnacji włosów, w związku z czym poprosiłam, by stworzył własną recenzję tego kosmetyku. Obejmuje ona więcej aspektów pielęgnacyjnych, niż tylko same włosy i myślę, że może być przydatna dla tych panów, którzy śledzą mojego bloga (bo jednak jest ich trochę ;)). 

Oto i ona ;).

Tytułem wstępu. Od czasów licealnych nie napisałem żadnego artykułu, mimo że byłem w klasie o profilu dziennikarskim. A nawet gdy jeszcze coś pisałem, to były to jedynie recenzje wystaw, wernisaży lub sztuk teatralnych. Dziś, gdy już jestem dyplomowanym chemikiem, na prośbę i dzięki uprzejmości Kasi przyszło mi wrócić do korzeni.

Oliwka Bambino towarzyszy mi praktycznie od zawsze i prawdopodobnie na zawsze. Używała jej moja mama, gdym dziecięciem był, i teraz używam jej ja do wszechstronnej pielęgnacji mojego ciała. Nazwałem ją, może z lekką przesadą, „eliksirem życia”, ale przesada jest jądrem mojego charakteru. Co do zaś oliwki, to po krótce opiszę, jak jej używam i jakie daje efekty.

Włosy i skóra głowy.  Nie będę już opisywał składu oliwki, bo: po pierwsze nie jestem specjalistą, po drugie Kasia mnie już wyręczyła w poprzednim poście, do lektury którego serdecznie Was zachęcam. ;)   Odniosę się jedynie do zapachu. Dla mnie oliwka pachnie… oliwkowo. To znaczy, nigdy nie miałem do czynienia z małymi dziećmi, więc zapach ten nie przynosi mi takich skojarzeń. Jest na pewno przyjemny, niezbyt intensywny i zmywalny.

Włosy i skalp traktuję dużym nadmiarem kosmetyku, że aż ze mnie kapie, następnie przeprowadzam masaż skóry głowy, wycieram włosy ręcznikiem i w zasadzie tyle. Zwykle oliwkę zmywam po dwóch-trzech godzinach, choć tak naprawdę nigdy nie ustalam sztywnych ram długości olejowania. Do całkowitego zmycia „eliksiru” potrzebuję dwóch myć szamponem z SLS. Włosy po tym są sianowate, ale ta „krzywda” jest krótkotrwała i jedynie wizualna. Po trzecim myciu włosy już dobrze się układają, są pięknie błyszczące, odżywione i wzmocnione, a skóra głowy zdrowa i bez łupieżu. Może to brzmi jak tak tekst z reklamy, ale zapewniam Was, że to prawda.

Broda. Czytelniczki może mniej zainteresuje ten punkt, ale dla mnie jest równie ważny. Każdy brodacz o swą brodę musi dbać, jeśli nie chce wyglądać jak Tom Hanks w „Cast away”.  Szczególnie ważnym problemem w pielęgnacji brody jest odpowiednie natłuszczanie, zarówno samego futra, jak i skóry pod nim (zwanego z angielska „beard scalp”). Ponieważ w Polsce rynek kosmetyków dla brodaczy jest jeszcze stosunkowo mały, mało jest także dostępnych kosmetyków, a ceny nie są konkurencyjne, ja postąpiłem jak rozsądny polski mężczyzna i zamiast drogich (bardzo drogich) „profesjonalnych” olejków do brody, użyłem oliwki Bambino.

Efekty są, cóż, dobre. Włosy się ładnie błyszczą, a moja parafinolubna skóra też dobrze toleruje takie traktowanie.  Muszę jednak zawsze uważać z ilością, by nie zafundować sobie bad beard day. Ale sądzę, że podobna ostrożność jest w ogóle wymagana  przy stosowaniu olejów. Co ciekawe, moje wąsy od oliwki wolą maść z witaminą A. Ale to już zupełnie inna historia ;)

Wiem dobrze, że parafina w składzie kosmetyków zawsze budzi kontrowersje i nie każdy ją lubi. Ja jestem w tym gronie osób, które mogą w siebie wklepywać dowolne ilości parafiny bez żadnego ryzyka. Jeśli i Wam parafina nie straszna, to zachęcam do kosmetycznych eksperymentów. Nie tylko z oliwką Bambino, moim „eliksirem życia” ;)