Skrobia ziemniaczana

Jak wiecie, moja cera lubi sprawiać niemiłe niespodzianki w postaci pryszczy i wągrów, i lubi wyglądać jak żarówka :/ Nie mówiąc już o tym, że byle co może ją zapchać - tą zależność zauważyłam już dawno temu, za czasów nieświadomej pielęgnacji.
Puder - droższy, tańszy, do cery tłustej, mieszanej, trądzikowej - każdy powodował eskalację niedoskonałości, a do tego ciężko było dobrać kolor odpowiedni do mojej karnacji + żaden nie zmatowił mnie na dłużej niż 2h - ale to tylko w zimie było możliwe, latem po godzinie wyglądałam  jak bez makijażu.

Z pomocą przyszedł mi, a jakże, Wizaż ;) Tam naczytałam się o pudrach bambusowych, ryżowych, matowieniem białą glinką... aż wpadłam na skrobię. Myślę sobie: przecież mam ją w kuchni, czemu by nie spróbować?
Oczywiście, najpierw, przed użyciem wydawało mi się, że mnie zbieli - a tu zaskoczenie, zachowuje się jak najlepszy transparentny puder! I jak matowi, bajka - zwykle bez problemu wytrzymuje cały dzień w macie :D Nie daje efektu maski i dobrze współgra z moim korektorem antybakteryjnym i pod oczy.
Użycie skrobi jako pudru było pierwszym krokiem do zredukowania trądziku na mojej twarzy - przez ograniczenie zapychania ;)

Jeśli widzę biały pyłek (czyli gdy nałożę za dużo) - wystarczy omieść twarz czystym pędzlem, i wszystko gra ;)

Bronzer też można z niej zrobić, dodając cynamonu - należy jedynie uważać, bo rzadko kiedy cynamon jest dobrze zmielony, i czasem ma za duże grudki.

Matuję się w ten sposób już ponad pół roku i do zwykłych pudrów raczej już nie wrócę :D